-
1 establish
[ɪs'tæblɪʃ]vtorganization, firm zakładać (założyć perf); facts, cause ustalać (ustalić perf); relations, contact nawiązywać (nawiązać perf)to establish one's reputation as — wyrabiać (wyrobić perf) sobie reputację +gen
* * *[i'stæbliʃ]1) (to settle firmly in a position (eg a job, business etc): He established himself (in business) as a jeweller.) wyrobić pozycję2) (to found; to set up (eg a university, a business): How long has the firm been established?) zakładać3) (to show to be true; to prove: The police established that he was guilty.) ustalać•- establishment
- the Establishment -
2 form
[fɔːm] 1. n( type) forma f; ( shape) postać f; ( SCOL) klasa f; ( questionnaire) formularz m2. vtshape, organization tworzyć (utworzyć perf); idea, impression wyrabiać (wyrobić perf) sobie; relationship zawierać (zawrzeć perf); habit nabierać (nabrać perf) +gen3. viin the form of — w formie +gen
to take the form of — mieć or przybierać (przybrać perf) formę +gen
to be in good/top form (SPORT) — być w dobrej or szczytowej formie; ( fig) być w dobrej or wspaniałej formie
* * *I 1. [fo:m] noun1) ((a) shape; outward appearance: He saw a strange form in the darkness.) kształt2) (a kind, type or variety: What form of ceremony usually takes place when someone gets a promotion?) typ, rodzaj3) (a document containing certain questions, the answers to which must be written on it: an application form.) formularz4) (a fixed way of doing things: forms and ceremonies.) konwenans5) (a school class: He is in the sixth form.) klasa2. verb1) (to make; to cause to take shape: They decided to form a drama group.) (s)tworzyć2) (to come into existence; to take shape: An idea slowly formed in his mind.) powstawać3) (to organize or arrange (oneself or other people) into a particular order: The women formed (themselves) into three groups.) organizować4) (to be; to make up: These lectures form part of the medical course.) stanowić część składową•- be in good form
- in the form of II [fo:m] noun(a long, usually wooden seat: The children were sitting on forms.) ławka -
3 knead
[niːd]vtdough, clay wyrabiać (wyrobić perf)* * *[ni:d](to press together and work (dough etc) with the fingers: His mother was kneading (dough) in the kitchen.) ugniatać -
4 tone up
См. также в других словарях:
wyrobić — dk VIa, wyrobićbię, wyrobićbisz, wyrobićrób, wyrobićbił, wyrobićbiony wyrabiać ndk I, wyrobićam, wyrobićasz, wyrobićają, wyrobićaj, wyrobićał, wyrobićany 1. częściej ndk «wykonywać coś (stale i masowo) z określonego surowca; wytwarzać z danego… … Słownik języka polskiego
wyrabiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrabiaćam, wyrabiaća, wyrabiaćają, wyrabiaćany {{/stl 8}}– wyrobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyrabiaćbię, wyrabiaćbi, wyrabiaćrób, wyrabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrabiać się — I – wyrobić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osiągać stadium doskonałości, dojrzałości; rozwijać się, kształtować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrobiło się w kimś poczucie odpowiedzialności. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrobić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wyrabiać (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrabiać — ndk I, wyrabiaćam, wyrabiaćasz, wyrabiaćają, wyrabiaćaj, wyrabiaćał, wyrabiaćany 1. forma ndk czas. wyrobić (p.) 2. «pozwalać sobie na coś, na wiele; dokazywać, wyprawiać» Co wy tu wyrabiacie? wyrabiać się 1. forma ndk czas. wyrobić się (p.) 2.… … Słownik języka polskiego
nie wyrobić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nie wyrabiać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie wyrabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nie wyrabiaćam, nie wyrabiaća, nie wyrabiaćają {{/stl 8}}– nie wyrobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, nie wyrabiaćbię, nie wyrabiaćbi, nie wyrabiaćrób, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nie dawać sobie rady z czymś, nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nobilitować — dk a. ndk IV, nobilitowaćtuję, nobilitowaćtujesz, nobilitowaćtuj, nobilitowaćował, nobilitowaćowany «nadać, nadawać szlachectwo; uszlachcić, uszlachcać» Nobilitować mieszczan. Za wybitne zasługi był przez króla nobilitowany. nobilitować się… … Słownik języka polskiego
